گاز: این چیزی است که برای شام سرو می‌شود. حداقل این موضوع برای یک سیاه‌چاله در اوایل جهان صادق بود که حدود ۱۳ میلیارد سال پیش پس از خوردن بیش از حد مجبور به توقف شد.
این سیاه‌چاله که جرمی ۴۰۰ میلیون برابر جرم خورشید دارد، با استفاده از تلسکوپ فضایی پیشرفته جیمز وب مشاهده شده است. وب می‌تواند برخی از ابتدایی‌ترین نورهای جهان را با مشاهده نور در طول‌موج‌های نزدیک به فروسرخ و میانه فروسرخ ببیند، که به آن امکان می‌دهد از میان ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای عبور کرده و منابع نور کم‌نور و دوردست را مشاهده کند. بر اساس یافته‌های یک تیم اخترشناسی که این سیاه‌چاله را مطالعه کرده‌اند، این سیاه‌چاله با وجود سن کم، عملاً در حالت خاموش است—و این مسئله مدل‌های رایج درباره رشد سیاه‌چاله‌ها را به چالش می‌کشد. پژوهشگران یافته‌های خود را امروز در نشریه نیچر منتشر کردند.
ایگناس یوژدزبالیس، پژوهشگر مؤسسه کیهان‌شناسی کاولی در دانشگاه کمبریج و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای از دانشگاه گفت: «با اینکه این سیاه‌چاله خاموش است، اندازه عظیم آن باعث شد بتوانیم آن را شناسایی کنیم. حالت خاموش آن همچنین به ما امکان داد تا درباره جرم کهکشان میزبان نیز اطلاعات کسب کنیم. جهان اولیه توانسته برخی هیولاهای واقعی را حتی در کهکشان‌های نسبتاً کوچک تولید کند.»
سیاه‌چاله‌ها تصور می‌شود که از ستارگان فروپاشیده تشکیل می‌شوند و میدان‌های گرانشی شدید آن‌ها ماده را در اطرافشان جمع می‌کند. ماده‌ای که در اطراف سیاه‌چاله می‌چرخد می‌درخشد و به آن دیسک برافزایشی گفته می‌شود. گاهی اوقات، ماده به درون دهانه عظیم سیاه‌چاله سقوط می‌کند و باعث یک درخشش شدید نور می‌شود—این همان چیزی است که به عنوان تغذیه سیاه‌چاله شناخته می‌شود.
پستها
.png)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر