تلسکوپ فضایی وب تصویر بیسابقهای از ستارهها در «کمان اژدها» ثبت کرده است، هلالی مارپیچ از یک کهکشان در جهان دوردست.
این کهکشان که ۶.۵ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد، در تصویر اخیر وب بهوضوح دیده میشود و ۴۴ ستاره منفرد در آن قابل تشخیص هستند. این دستاورد به لطف قابلیتهای خارقالعاده تلسکوپ و همچنین چینش اتفاقی اجرام میان تلسکوپ و کهکشان ممکن شده است. اجازه دهید توضیح دهیم.
کمان اژدها در واقع نواری خمیده از نور در فضا است، زیرا نور آن توسط گرانش اجرام میانجی مسطح شده است. این اجرام میانجی، عدسیهای گرانشی هستند که نور اجرام دورتر را خمیده و دوباره متمرکز میکنند و آنها را برای ناظر (در این مورد، تلسکوپ فضایی وب) بزرگنمایی میکنند.
در یک مطالعه اخیر، گروهی از اخترشناسان مشاهدات تلسکوپ وب از یک خوشه کهکشانی و عدسی گرانشی معروف به نام «آبل ۳۷۰» را به دقت بررسی کردند. این خوشه، ستارههای دوردست را تقریباً ۱۰۰ برابر بزرگنمایی کرد و یک ستاره درون خوشه بهعنوان یک عدسی درون آن عدسی عمل کرد، که باعث شد ستارههای دوردست با وضوح بیشتری دیده شوند. تحقیقات این تیم که ستارههای هدف را توصیف میکند، این هفته در مجله «نیچر استرونومی» (Nature Astronomy) منتشر شد.
این پدیده که میتوان آن را «عدسیسازی درون عدسیسازی» نامید، به تیم تحقیقاتی این امکان را داد تا ستارههای منفردی را شناسایی کنند که در غیر این صورت بسیار محو و نامشخص بودند. تیم این ستارهها را مطالعه کرد و به این نتیجه رسید که «بسیاری از آنها با غولهای سرخ یا ابرغولهایی سازگار هستند که صدها برابر بزرگنمایی شدهاند»، همانطور که گروه در مقاله خود نوشت.
«فنگ وو سان»، محقق مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان، در بیانیهای گفت: «این کشف پیشگامانه برای اولینبار نشان میدهد که مطالعه تعداد زیادی از ستارههای منفرد در یک کهکشان دوردست امکانپذیر است.»
چنین ستارههای سرخی به پایان عمر خود نزدیک میشوند. همانطور که این ستارهها سوخت خود را مصرف میکنند، متورم شده و مقادیر زیادی گاز و گردوغبار از خود خارج میکنند. وب با چنین ستارههای باستانی غریبه نیست؛ در سالهای ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳، این رصدخانه پیشرفته چشمهای خود را به «ائارندل»، دورترین ستاره شناختهشده، دوخت و نشانههایی یافت که نشان میداد این گوی گازی باستانی ممکن است یک همدست داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر