در ۲۴ سپتامبر ۲۱۸۲، سیارک نسبتاً بزرگی به نام بنو (Bennu) احتمال ۰.۰۳۷ درصدی برای برخورد با زمین دارد. با وجود اینکه احتمال برخورد بسیار کم است، بنو همچنان یکی از خطرناک‌ترین سیارک‌های شناخته‌شده در منظومه شمسی محسوب می‌شود، و ما باید برای هر احتمالی آماده باشیم.
یک مطالعه پیشگامانه، که برای اولین بار تأثیر جهانی این برخورد را مدل‌سازی کرده، نشان داده است که چنین رویدادی باعث زمستان ناگهانی و کمبود شدید غذا در سراسر جهان خواهد شد.
تأثیر برخورد بنو بر اقلیم زمین
تیمی از پژوهشگران کره جنوبی سناریوهایی را بررسی کرده‌اند که نشان می‌دهد برخورد یک سیارک متوسط مانند بنو چگونه بر اقلیم زمین و زندگی روی آن اثر خواهد گذاشت. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که این برخورد باعث اختلالات شدید در اقلیم زمین به مدت سه تا چهار سال خواهد شد.
در شدیدترین سناریو، چند صد میلیون تُن گرد و غبار به جو زمین پرتاب می‌شود و مقدار نور خورشیدی که به سطح زمین می‌رسد، به‌شدت کاهش می‌یابد. این موضوع باعث کاهش دمای جهانی و اختلال در رشد گیاهان می‌شود. این تحقیق، که اولین مطالعه از نوع خود در زمینه مدل‌سازی تغییرات اقلیمی ناشی از برخورد سیارک است، در مجله Science Advances منتشر شده است.
بنو: یک تهدید کوچک اما مهم
بنو یک سیارک کوچک نزدیک به زمین است که هر شش سال یک‌بار از نزدیکی زمین عبور می‌کند. دانشمندان معتقدند این صخره فضایی ممکن است بین ۷۰۰ میلیون تا ۲ میلیارد سال پیش از یک سیارک کربنی بسیار بزرگ‌تر جدا شده باشد و به‌تدریج به زمین نزدیک شده است.
ناسا در مأموریت تاریخی OSIRIS-REx در اکتبر ۲۰۲۰ موفق شد نمونه‌ای از سطح بنو جمع‌آوری کند و آن را در سپتامبر ۲۰۲۳ به زمین بازگرداند. این نمونه‌برداری امکان مطالعه دقیق‌تر بنو را برای دانشمندان فراهم کرد و نشان داد که این سیارک حاوی برخی از عناصر سازنده حیات است.
آیا برخورد بنو فاجعه‌بار خواهد بود؟
اگرچه برخورد بنو بسیار مخرب خواهد بود، اما زمین در گذشته برخوردهای بسیار شدیدتری را تجربه کرده است.
۶۶ میلیون سال پیش، یک سیارک با عرض حدود ۱۰ کیلومتر با زمین برخورد کرد و باعث انقراض گسترده موجودات زنده، از جمله دایناسورها شد.
در مقایسه با آن سیارک، بنو با عرض حدود ۰.۵ کیلومتر بسیار کوچک‌تر است. اما سیارک‌هایی در اندازه بنو بسیار رایج‌تر از سیارک‌های عظیمی مانند آنچه دایناسورها را منقرض کرد، هستند. این موضوع نشان می‌دهد که اگرچه احتمال برخورد کم است، اما نباید از خطرات بالقوه آن غافل شد.