کنار برو، سانتا مونیکا! به نظر می‌رسد که مریخ روزگاری سواحلی داشته که می‌توانستند با سواحل کالیفرنیا رقابت کنند.
یک تیم بین‌المللی از محققان شواهدی از "سواحل ماسه‌ای مناسب برای تعطیلات" در مریخ کشف کرده‌اند: لایه‌های سنگی زیرزمینی که نشان‌دهنده یک اقیانوس شمالی با امواج ملایم در گذشته این سیاره هستند. این یافته‌ها در مطالعه‌ای که در تاریخ ۱۴ ژانویه در مجله PNAS منتشر شد، ارائه شده‌اند. این تحقیق شواهد قبلی مبنی بر وجود دریاها و محیطی قابل سکونت در مریخ را تقویت می‌کند.
بنجامین کاردناس، زمین‌شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه‌ای اعلام کرد: "ما در مریخ مکان‌هایی را پیدا می‌کنیم که روزگاری شبیه سواحل و دلتاهای رودخانه‌ای باستانی بوده‌اند. شواهدی از باد، امواج، و مقدار زیادی ماسه پیدا کرده‌ایم—یک ساحل واقعی برای تعطیلات!"
کاردناس و همکارانش داده‌های زمین‌شناسی جمع‌آوری‌شده توسط مریخ‌نورد ژورونگ چین در سال ۲۰۲۱ را در منطقه‌ای از مریخ به نام یوتوپیا پلانیتیا مورد بررسی قرار دادند. ژورونگ مجهز به رادار نفوذکننده به زمین است، ابزاری که به گفته مایکل مانگا، دانشمند علوم سیاره‌ای در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، به دانشمندان این امکان را می‌دهد که "ساختارهای زیرسطحی مریخ را ببینند و زمین‌شناسی را به شکلی که قبلاً هرگز ممکن نبود، انجام دهند."
داده‌های راداری لایه‌های سنگی زیرزمینی را آشکار کردند که شباهت چشمگیری به "رسوبات پیش‌ساحلی" روی زمین دارند—تشکیل‌های شیب‌داری که توسط جریان‌های آبی شکل گرفته و رسوبات را به داخل اقیانوس‌ها می‌کشند.
محققان این شباهت‌ها را با مقایسه داده‌های مریخ با تصاویر راداری رسوبات ساحلی زمین تأیید کردند—حتی زاویه شیب‌های زیرزمینی مریخ با نمونه‌های زمینی مطابقت داشت.
کاردناس توضیح داد: "این کشف بلافاصله توجه ما را جلب کرد، زیرا نشان می‌دهد که امواج وجود داشته‌اند، که به معنای تعامل پویای هوا و آب است."
وی افزود: "وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم و بررسی می‌کنیم که اولین اشکال حیات روی زمین کجا شکل گرفته‌اند، می‌بینیم که این اتفاق در تعامل میان اقیانوس‌ها و خشکی رخ داده است. بنابراین، این یافته‌ها تصویری از یک محیط باستانی قابل سکونت را ترسیم می‌کنند که می‌توانست شرایط مناسبی برای حیات میکروبی فراهم کند."
پس از اطمینان از اینکه این ساختارها نمی‌توانند با عوامل دیگری مانند رودخانه‌ها، باد یا فعالیت‌های آتشفشانی توضیح داده شوند، محققان پیشنهاد می‌کنند که این تشکیل‌های مریخی و همچنین ضخامت رسوبات آن‌ها نشان‌دهنده‌ی وجود ساحل یک اقیانوس باستانی در گذشته مریخ است.
کاردناس افزود: "ما شاهد این هستیم که خط ساحلی این توده‌ی آبی در طول زمان تغییر کرده است."
او ادامه داد: "ما معمولاً مریخ را به‌عنوان یک سیاره‌ی ثابت و بدون تغییر تصور می‌کنیم، اما این سیاره در حال تحول بوده است. رودخانه‌ها جریان داشته‌اند، رسوبات جابه‌جا می‌شده‌اند، و خشکی‌ها شکل گرفته و فرسایش یافته‌اند. این نوع زمین‌شناسی رسوبی می‌تواند به ما بگوید که چشم‌انداز مریخ چگونه بوده، چگونه تغییر کرده و، مهم‌تر از همه، به ما کمک کند محل‌های مناسبی برای جستجوی نشانه‌های حیات گذشته را شناسایی کنیم."