محققان کشف کرده‌اند که نهنگ‌ها هنگام مهاجرت از مناطق تغذیه سرد به آب‌های گرم‌تر محل جفت‌گیری، هزاران تُن مواد مغذی را در مسافت‌های هزاران مایلی جابه‌جا می‌کنند. بخش عمده این مواد مغذی از طریق ادرار آن‌ها منتقل می‌شود، اما پوست مرده، لاشه‌ها و جفت‌ها نیز به این فرآیند موسوم به "نوار نقاله نهنگ" کمک می‌کنند. جزئیات این مطالعه در تاریخ ۱۰ مارس در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
اندرو پرشینگ (Andrew Pershing)، یکی از نویسندگان این مطالعه و اقیانوس‌شناس در سازمان غیرانتفاعی Climate Central، در بیانیه‌ای از دانشگاه ورمونت گفت:
«به دلیل اندازه‌شان، نهنگ‌ها قادر به انجام کارهایی هستند که هیچ حیوان دیگری انجام نمی‌دهد. آن‌ها در مقیاسی متفاوت از زندگی عمل می‌کنند. مواد مغذی از بیرون وارد می‌شوند—نه از طریق یک رودخانه، بلکه از طریق این حیوانات مهاجر. این فوق‌العاده است و دیدگاه ما را درباره اکوسیستم‌های اقیانوسی تغییر می‌دهد. ما معمولاً فکر نمی‌کنیم که حیواناتی غیر از انسان‌ها بتوانند در مقیاس سیاره‌ای تأثیر بگذارند، اما نهنگ‌ها واقعاً این کار را می‌کنند.»
نهنگ‌ها طولانی‌ترین مسیرهای مهاجرتی را در میان پستانداران طی می‌کنند. به‌عنوان مثال، نهنگ‌های کوهان‌دار (humpback) در نیمکره جنوبی بیش از ۵,۰۰۰ مایل (حدود ۸,۰۰۰ کیلومتر) از قطب جنوب تا کاستاریکا سفر می‌کنند و نهنگ‌های خاکستری (gray whales) نیز تقریباً ۷,۰۰۰ مایل (حدود ۱۱,۲۰۰ کیلومتر) از روسیه تا باجا کالیفرنیا را طی می‌کنند.
بر اساس این مطالعه، الگوهای مهاجرتی گسترده نهنگ‌ها—از جمله نهنگ‌های راست (right whales)، نهنگ‌های خاکستری و نهنگ‌های کوهان‌دار—هر سال حدود ۴,۰۰۰ تُن نیتروژن و ۴۵,۰۰۰ تُن زیست‌توده (biomass) را به مناطق ساحلی با مواد مغذی کم منتقل می‌کنند.