در برهه‌ای از زمان میان اواسط قرن اول تا اوایل قرن دوم میلادی، لژیونرهای رومی در نبردی شدید با جنگجویان ژرمن در نزدیکی رود دانوب درگیر شدند. نزدیک به دو هزار سال بعد، شواهدی هولناک از این رویداد خونین کشف شده است.
در اکتبر سال گذشته، هنگام بازسازی یک زمین ورزشی در وین، کارگران ساختمانی با یک گور دسته‌جمعی مواجه شدند. کارشناسان اداره باستان‌شناسی شهر وین و شرکت خدمات باستان‌شناسی Novetus GmbH اعلام کردند که بقایای انسانی کشف‌شده به احتمال زیاد متعلق به سربازانی است که در نبردی با حضور لژیونرهای روم باستان جان باخته‌اند. این کشف و تحلیل‌های آن در بیانیه‌ای از موزه وین که چهارشنبه منتشر شد، توضیح داده شده است.
ورونیکا کاوپ-هاسلر، عضو شورای اجرایی شهر وین در امور فرهنگ و علم، در این بیانیه گفت: «در وین، همیشه انتظار می‌رود که به محض باز کردن پیاده‌رو یا خاک، با ردپایی از رومی‌ها مواجه شویم؛ چرا که ویندوبونا سنگ بنای شهر ما را گذاشته است.» ویندوبونا اردوگاه و سکونتگاه نظامی روم باستان بود که روزی به شهر وین امروزی تبدیل شد. «اما کشف یک گور دسته‌جمعی رومی در منطقه زیمِرینگ واقعاً یک پدیده‌ی شگفت‌انگیز است. این گواهی منحصربه‌فرد به ما امکان می‌دهد تا به آغازهای تاریخ شهرمان از دیدی متفاوت بنگریم.»
این گور دسته‌جمعی شامل انبوهی از بقایای انسانی متعلق به حدود ۱۵۰ نفر است. بر اساس تحقیقات اولیه، همه آن‌ها مردانی بوده‌اند که عمدتاً بین ۲۰ تا ۳۰ سال سن داشته‌اند و نشانه‌ی قابل توجهی از بیماری‌های عفونی در آن‌ها مشاهده نشده است. کارشناسان همچنین به وضعیت بسیار خوب سلامت دندان‌ها اشاره کردند. اگرچه دندان‌پزشکان احتمالاً از دیدن چنین دندان‌هایی خوشحال می‌شدند، اما دندان‌های قوی نتوانست آن‌ها را از جراحاتی که توسط خنجر، نیزه، شمشیر، پرتابه‌ها و دیگر انواع سلاح‌ها وارد شده بود نجات دهد—جراحاتی که نهایتاً باعث مرگشان شد.
گویی خود جراحات به‌تنهایی گواه کافی نبودند، باستان‌شناسان همچنین قطعاتی از زره پولک‌دار، نوک نیزه، بخشی از گونه‌بند یک کلاه‌خود، میخ‌های کفش و یک خنجر آهنی تکه‌تکه‌شده را نیز کشف کردند. این خنجر به‌ویژه در تعیین قدمت بقایا بسیار مفید واقع شد. تصاویر اشعه ایکس از غلاف خنجر، تزئینات معمول رومی باستان را نشان داد: تزئیناتی از سیم‌های نقره‌ای که به‌وضوح این خنجر را به بازه‌ای میان اواسط قرن اول تا اوایل قرن دوم میلادی نسبت می‌دهند. کریستوف اُلِرِر، معاون اداره باستان‌شناسی شهر وین، با بیان این مطلب تأکید کرد که این تاریخ‌گذاری نشان می‌دهد این کشف تا چه اندازه نادر و ارزشمند است.