پروژه‌های مربوط به ایجاد رابط‌های مغز و کامپیوتر (BCI) حداقل از اوایل دهه ۲۰۱۰ در دست توسعه بوده‌اند. این فناوری قبلاً در کمک به افراد دارای معلولیت، مانند آسیب‌های نخاعی، مفید واقع شده است؛ به‌طوری که BCI می‌تواند به افرادی که محدودیت حرکتی دارند امکان دهد تنها با ذهن خود یک کامپیوتر را کنترل کنند. این تراشه‌ها با نظارت بر سیگنال‌های الکتریکی مغز و شناسایی الگوهای مرتبط با اعمال مختلف، این اطلاعات را به کدهای رایانه‌ای تبدیل می‌کنند.
پروژه پیشرو BCI در چین، حاصل همکاری «مؤسسه تحقیقات مغز چین» (CIBR) و شرکت «NeuCyber NeuroTech» است. تراشه نیمه‌تهاجمی این گروه، موسوم به Beinao No.1، تاکنون بر روی بیماران آزمایش شده است. در ویدیویی که سال گذشته منتشر شد، بیمارانی که از فلج رنج می‌برند، با استفاده از این فناوری موفق شدند تنها با نیروی ذهن خود یک بازوی رباتیک را کنترل کرده و یک لیوان آب بریزند. این شرکت قصد دارد تا سال ۲۰۲۶ آزمایش‌های رسمی خود را روی ۵۰ بیمار انجام دهد.
نورالینک ایلان ماسک که در سال ۲۰۱۶ تأسیس شد، سال‌ها در سکوت به سر می‌برد، اما در سال ۲۰۲۴ از این وضعیت خارج شد و از نخستین بیمار موفق خود رونمایی کرد. نولند آرباگ، که از ناحیه شانه به پایین فلج است، اعلام کرد که تراشه نورالینک به او امکان داده تا به‌طور مستقل از رایانه خود استفاده کند و بازی‌های ویدیویی انجام دهد. برخلاف تراشه‌های نیمه‌تهاجمی که روی سطح مغز قرار می‌گیرند، نورالینک تراشه‌های خود را درون مغز کاشته تا سیگنال‌ها را با حداکثر کیفیت دریافت کند. این روش خطرناک‌تر است، اما ممکن است عملکرد بهتری را ارائه دهد.